Ustanowiony został przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) w 1992 roku na 3 grudnia. Pomimo tego, że to już ponad 3 dekady nadal od osób z niepełnosprawnością i ich opiekunów słychać, że jest jeszcze wiele do zrobienia w tej materii w naszym kraju, szczególnie w kwestii prawodawstwa. Pomimo, że protesty są rzadkością to jednak pojawiają się i wskazują na ważne kwestie, które wymagają dialogu i uwagi.
Niepełnosprawność to nie tylko efekt fizycznej niesprawności – czy to od urodzenia czy nabytego w trakcie naszych dni – ale także intelektualne. W związku z charakterem działalności w naszej przychodni pracujemy z osobami niepełnoprawnościami – głownie ruchowymi – to również w naszym zespole mamy osoby z niepełnosprawnościami. Taka budowa zespołu jeszcze lepiej pozwala nam pomagać naszym pacjentom. Obserwowanie jak funkcjonują, bezpośrednich rozmów w tematyce radzenia sobie w życiu – co pomaga, co utrudnia – to rozwija empatię, co przekłada się na na jeszcze lepszą pracę w naszej przychodni z pacjentem.
Rozglądajmy się wokół, bo osoby z niepełnosprawnościami są wokół Nas i pomimo tego, że próbują żyć w społeczeństwie jak pełnosprawni to potrzebują pomocy.